„Hvað
heitir þú?“ spurði Zeta og færði sig rólega nær snjókarlinum.
„Ég heiti Klaki og ég er...“
snjókarlinn hikaði og nú sneri hann sér loks við, „... eða öllu heldur, ég VAR snjókarl,“
sagði hann og döpur augun litu beint í augun á Zetu. „Eins og þú sérð þá hef ég
týnt nefinu mínu, öðrum handleggnum og fína hattinum mínum. Ég líkist varla
snjókarli lengur,“ bætti hann við og brast í grát aftur og nú hrundu tárin eins
og regndropar sem falla af himnum. Zeta fann til með snjókarlinum.
„Ég get örugglega hjálpað þér að
finna allt sem þig vantar, kæri Klaki,“ sagði Zeta bjartsýn. „Ég er mjög góð í
að leita og finna hina ýmsu hluti.“
„Þú? Hvernig í ósköpunum getur ÞÚ
hjálpað?“ spurði snjókarlinn og horfði efins á Zetu. „Hefur þú lent í svakalegri
snjóhríð?“
„Nei, reyndar ekki,“ sagði Zeta og hugsaði sig dálítið um. „En ég leita til dæmis oft að bókum á bókasafninu og finn þær alltaf.“
„Hefur þú leyst dularfullar ráðgátur?“ spurði snjókarlinn ákveðinn.
„Nei, reyndar ekki...,“ svaraði Zeta
hugsi. „En ég hef lesið MARGAR bækur sem fjalla um ráðgátur! Það eru
uppáhaldsbækurnar mínar!“
Snjókarlinn andvarpaði og settist aftur
snjóinn. „Þú fyrirgefur, en það hljómar ekki eins og það verði mikil hjálp í
þér.“
Zeta lét þessa neikvæðni ekki trufla sig. Hún klifraði upp á snjóskafl, skimaði í kringum sig og rótaði í snjónum. „Segðu mér frekar að hverju ég á að leita,“ sagði hún spennt. Eyrun á henni stóðu beint upp í loftið og hringsnérust eins og loftnet í leit að sendingu.
Klaki hugsaði sig um. „Hvar á ég að byrja? Jólatréð fauk og allt fallega jólaskrautið mitt. Allar gjafirnar fuku í burtu og fallegu jólaljósin sem ég var búinn að hengja upp. Nú og auðvitað hatturinn, nefið og hendin mín! Ég er vanur að halda jólin mín í snjóhúsinu mínu, með piparkökum, jólatré og fallegum pökkum.“
Zeta horfði í kringum sig. Hvítur
snjórinn lá eins og stórt teppi yfir landinu og hvergi sáust merki um hlutina
sem höfðu horfið.
„Hefur þetta gerst áður?“ spurði
Zeta rannsakandi.
„Nei. Það hefur aldrei áður komið
snjóbylur í Jólalandi. Hér er allt svo friðsælt og jólalegt,“ sagði hann
hnugginn. „Þessi bók fjallar einmitt um það hvernig maður undirbýr jólin með
jólaskrauti, jólagjöfum og piparkökum.“
„Þá hlýtur að vera einhver mjög
dularfull ástæða fyrir þessu óveðri,“ sagði Zeta sem var nú orðin spennt að
leysa þessa ráðgátu. „Leitum að fyrstu vísbendingu!“
Skilmálar
Nýr og spennandi kafli í jólasögu Evu Rúnar Þorgeirsdóttur um bókaveruna Zetu, snjókarlinn Klaka og félaga þeirra í Jólalandi opnast á hverjum degi til jóla. Af hverju fuku jólin í burtu? Og tekst þeim Zetu og Klaka að finna þau aftur? Við sendum þér daglegan tölvupóst í desember og minnum þig á þegar nýr gluggi hefur opnast. Þú átt kannski eftir að sakna okkar eftir jól, því þá snarhætta póstarnir að berast!